کاش اسم همه دخترکان اینجا نام گلهای پر از شبنم ایرانی بود کاش دلها پر افسانه ی نیما می شد و به یادش همه شب ماه چراغانی بود کاش به حرمت دل های مسافر هر شب روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود کاش سهراب نمی رفت به این زودیها دل پر از صحبت این شاعر کاشانی بود چقدر شعر نوشتیم برای باران غافل از آن دل دیوانه که بارانی بود..